Wścieklizna jest infekcją wirusową, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy u wielu ssaków, w tym ludzi. Jest ona prawie zawsze śmiertelna po pojawieniu się objawów. Wirus znajduje się w ślinie zakażonego zwierzęcia i jest przenoszony, gdy nosiciel ugryzie inne zwierzę lub człowieka. Okres inkubacji wścieklizny jest bardzo krótki, zwykle wynosi zaledwie kilka tygodni. Początkowe objawy to zmęczenie, ból głowy, gorączka i mrowienie w miejscu ukąszenia. W miarę postępu choroby osoba zakażona może mieć trudności z chodzeniem, niezgrabne ruchy, dezorientację, trudności z przełykaniem i halucynacje. Przeniesienie wścieklizny drogą powietrzną poprzez wdychanie rozpylonego wirusa jest teoretycznie możliwe, ale nigdy nie zostało udokumentowane.
Dlaczego ważne jest szczepienie zwierząt?
Kiedy występują częste ogniska pewnych chorób wirusowych u dzikich zwierząt, jednym z najlepszych sposobów ochrony zarówno zwierząt, jak i ludzi jest szczepienie dzikich zwierząt na danym terenie. Wścieklizna jest jedną z najgroźniejszych chorób wirusowych występujących u dzikich zwierząt, zarówno pod względem jej skutków w środowisku naturalnym, jak i możliwości przeniesienia na człowieka. Sposoby szczepienia zwierząt obejmują:
- Opryski z powietrza lub z ziemi – Jest to najczęstszy sposób szczepienia populacji dzikich zwierząt.
- Przynęta – polega na umieszczeniu przynęty w miejscach, w których występują zwierzęta, tak aby ją spożyły i zostały zaszczepione.
- Podawanie bezpośrednie – W tej metodzie ludzie noszą specjalny sprzęt, aby zaszczepić zwierzęta bezpośrednio, zwykle gdy są one schwytane lub skrępowane.
Dlaczego ważne jest, aby ludzie się szczepili?
Jak wspomniano powyżej, osoby pracujące ze zwierzętami są w grupie podwyższonego ryzyka zarażenia się chorobami takimi jak wścieklizna. Ale wścieklizna może być również przeniesiona na ludzi, jeśli mają oni kontakt ze śliną zakażonego zwierzęcia, nawet jeśli zwierzę nie może ich ugryźć lub podrapać. Dlatego tak ważne jest, aby osoby przebywające na obszarach o wysokim ryzyku zaszczepiły się. Aby szczepionka przeciwko wściekliźnie była skuteczna, musi być podana zgodnie z zalecanym schematem, przy zachowaniu odpowiedniej techniki, w tym wstrzyknięcia szczepionki w skórę (nie podskórnie, domięśniowo lub dożylnie). Może być podawana w placówce służby zdrowia lub w domu. U osób, które otrzymały szczepionkę może wystąpić niewielki obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. Można to leczyć za pomocą ciepłego okładu.
Jak chronić się przed wścieklizną?
Istnieją kroki, które możesz podjąć, aby zmniejszyć ryzyko zakażenia wścieklizną i innymi chorobami przenoszonymi przez zwierzęta. Powinieneś unikać kontaktu z dzikimi zwierzętami, a jeśli widzisz zwierzę, które zachowuje się nietypowo, powinieneś unikać kontaktu z nim. Jeśli zostaniesz ugryziony przez zwierzę, natychmiast przemyj ranę wodą z mydłem. Jeśli zostałeś zaszczepiony przeciwko wściekliźnie, musisz rozpocząć leczenie, jeśli zostaniesz ugryziony przez zwierzę, które może mieć wściekliznę. Jeśli nie zostałeś zaszczepiony przeciwko wściekliźnie, będziesz musiał przejść kurs leczenia. Istnieje kilka sposobów, aby zminimalizować ryzyko zachorowania na wściekliznę: Trzymaj się z dala od dzikich zwierząt, unikaj kontaktu z bezpańskimi i zdziczałymi zwierzętami, zwłaszcza w okolicach ust. Zapobiegaj włóczeniu się swoich zwierząt domowych i upewnij się, że są one zaszczepione. Jeśli zostaniesz ugryziony przez dzikie zwierzę, nawet jeśli ugryzienie wygląda na niewielkie, powinieneś jak najszybciej przemyć ranę wodą z mydłem. Następnie należy zasięgnąć porady lekarskiej, udając się do lekarza lub dzwoniąc do publicznej służby zdrowia w miejscu zamieszkania.
Podsumowując, najlepszym sposobem na zmniejszenie ryzyka zachorowania na wściekliznę jest unikanie kontaktu z dzikimi zwierzętami. Ponieważ wścieklizna występuje zwykle u dzikich zwierząt, bezpańskie lub zdziczałe koty i psy są mniej prawdopodobnym nosicielem choroby. Szczepienia przeciwko wściekliźnie są zazwyczaj wykonywane jako seria zastrzyków, przy czym pierwszy z nich jest podawany, gdy osoba ma od 3 do 4 miesięcy. Ten schemat szczepień może być przedłużony o kilka miesięcy dla osób z wysokim ryzykiem zachorowania (np. weterynarze, biolodzy dzikich zwierząt).
